świszczący oddech u dziecka forum

Świszczący oddech lub wysoki dźwięk, który pochodzi z klatki piersiowej podczas oddychania, jest powszechny u niemowląt i dzieci. Około 25-30 procent niemowląt doświadcza co najmniej jednego epizodu. Około 40 procent doświadcza go w wieku 3 lat i prawie 50 procent w wieku 6 lat. Najczęstsze przyczyny to astma, alergie, infekcje i refluks żołądkowo-przełykowy (GERD). Szybkie […] Płytki, świszczący oddech pojawiający się jako skutek aktywności fizycznej, wywołujący u ciebie problemy z oddychaniem należy natychmiast skonsultować z lekarzem. Zbadaj się i wyklucz tę możliwość, bo może ocalić ci to życie. 2.2. Spadek wagi. Spadek wagi to kolejny symptom, który może sygnalizować chorobę nowotworową płuc. 82 poziom zaufania. Dzień dobry, wydaje się, że przyczyn takiego stanu u Pana może być kilka. Na pewno palenie papierosów w tak młodym wieku nie jest czynnikiem łagodzącym i może być głównym powodem tych dolegliwości lub objawem towarzyszącym. Bardzo dobrze, że był Pan już u lekarza i został Pan wstępnie przebadany. świszczący oddech, zwłaszcza w trakcie płaczu, jedzenia, wysiłku i ułożenia na plecach. W przypadku wystąpienia tych symptomów konieczne bywa przeprowadzenie dalszej diagnostyki – refluks patologiczny może być objawem choroby stanowiącej zagrożenie dla prawidłowego rozwoju dziecka. Objawy kliniczne, świszczący oddech 1. Przemijający wczesny świszczący oddech – dzieci zwykle „wyrastają z objawów” w pierwszych 3 latach życia. Wcześniaki. Często dzieci rodziców palących. 2. Przewlekający się wczesny świszczący oddech –występuje przed 3 r.ż - zwykle w przebiegu zakażeń wirusowych. Objawy nonton film milea suara dari dilan 2020 full movie lk21. Forum: Mam z dzieckiem taki problem Mam problem. A może tylko mnie się wydaje, że to problem…. Moja 5-cio miesięczna córeczka od kilku dni zaczęło notorycznie wstrzymywać oddech. Na początku robiła to tylko wtedy jak czyściłam jej nosek lub kremowałam buźkę. Obecnie robi to notorycznie. Jak ja przewijam, przebieram czy podnoszę. Nawet leżąc w łóżeczku i bawiąc się wstrzymuje powietrze. Przeraża mnie jej zachowanie. Nie wiem czy nie robi sobie tym krzywdy, czy jest to bezpieczne i w ogóle jej zachowanie jest bardzo zastanawiające. Moja mama mówi, że to jej fanaberia i na pewno z tego wyrośnie, ale ona czasami tak długo wstrzymuje, że aż robi się czerwona a ja musze ją łaskotać lub inne zabiegi dokonywać aby wypuściłą powietrze i zaczęłą oddychać. I tak w kółko. Tylko jak śpi to oddycha równomiernie. Lekarka w tym nie zauważyła nic niepokojącego ale ja się boję. Może któraś z was miała podobny przytpadek z dzieckiem i mnie uspokoi lub naprowadzi co to oznacza. Będę wdzięczna. Pozdrawiam weekendowo i czekam na odpowiedzi z dużą niecierpliwością. Małgosia z Mili Tłumaczyła lek. Aleksandra Margol-Szczerbicka Konsultował dr hab. med. Henryk Mazurek, prof. nadzw., Klinika Pneumonologii i Mukowiscydozy Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc Oddziału Terenowego w Rabce-Zdroju Reprinted from Paediatric Respiratory Reviews, vol. 12, Jayesh M. Bhatt, Alan R. Smyth, The Management of Pre-School Wheeze, pp. 70–77. Copyright © 2011, with permission from Elsevier. Elsevier played no role in the translation of this publication from English to the Polish language and disclaims any responsibility for any errors, omissions, or other possible defects in the translation of the publication. Skróty: BAL – popłuczyny oskrzelowo-pęcherzykowe, GKS – glikokortykosteroidy, GKSw – glikokortykosteroidy wziewne, NNT – number needed to treat (wyjaśnienie terminu – p. Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć – przyp. red.) Streszczenie Świszczący oddech (świst wydechowy) to częsty objaw u dzieci w wieku przedszkolnym. Jest wysokim, ciągłym dźwiękiem, o muzycznym brzmieniu, który powstaje w klatce piersiowej podczas wydechu. Zgodnie z pragmatyczną, kliniczną klasyfikacją, świsty wydechowe dzieli się na epizodyczne (związane z wirusowym zapaleniem dróg oddechowych) oraz wyzwalane przez różnorodne czynniki. Ich rozpoznawanie sprawia problemy, ponieważ wiele chorób przebiega ze zmianami osłuchowymi, które są mylnie interpretowane jako świszczący oddech. Większość dzieci w wieku przedszkolnym, u których występuje świszczący oddech, nie wymaga wnikliwych badań. Nie jest możliwe stosowanie profilaktyki pierwotnej, ale powinno się unikać narażania dziecka na dym tytoniowy. W łagodzeniu ostrego epizodu świszczącego oddechu skuteczne są leki rozszerzające oskrzela, natomiast dane naukowe dotyczące skuteczności stosowania glikokortykosteroidów (GKS) doustnych u dzieci zgłaszających się z ich powodu do oddziałów ratunkowych są sprzeczne. Nie należy więc zalecać, aby rodzice sami rozpoczynali podawanie doustnych GKS. U dzieci z często nawracającymi epizodami świstu o umiarkowanie ciężkim nasileniu – zarówno epizodycznego (wirusowego), jak i wyzwalanego przez wiele czynników skuteczne jest okresowe stosowanie GKS wziewnych (GKSw) w dużej dawce. Jednak ze względu na ich przejściowy niekorzystny wpływ na wzrastanie, nie można takiego postępowania zalecać rutynowo. W typowym świście epizodycznym (wirusowym) leczenie podtrzymujące, polegające na podawaniu GKSw w sposób ciągły w małej lub średniej dawce, jest nieskuteczne. Regularne stosowanie GKSw w małej lub średniej dawce jest natomiast skuteczne w leczeniu świszczącego oddechu wywołanego wieloma czynnikami, ale nie wpływa to na naturalny przebieg choroby. W przypadku pozytywnego wyniku leczenia glikokortykoterapię należy okresowo przerywać, aby ocenić, czy objawy ustąpiły trwale, czy też konieczne jest leczenie ciągłe. Montelukast stosowany stale lub okresowo ma znaczenie w leczeniu świstu epizodycznego i wywoływanego przez wiele czynników. W leczeniu świszczącego oddechu kluczowe znaczenie ma jednak dobre, wielospecjalistyczne wsparcie oraz edukacja. Fot: Sasha_Suzi / Świszczący oddech i kaszel to objawy wielu chorób. Najczęściej są to infekcje wirusowe, jednak mogą mieć inne przyczyny, np. astmę czy mukowiscydozę. U niemowląt rzadziej są obserwowane ze względu na niewykształcony wystarczająco odruch kaszlu. Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Najczęściej pojawia się w wyniku spływania wydzieliny z nosa po tylnej ścianie gardła. Prawidłowy odruch kaszlowy zapobiega zaleganiu wydzieliny w drzewie oskrzelowym i rozwojowi powikłań. Jeśli w oskrzelach zaczyna pojawiać się nadmiar wydzieliny, powoduje to zwężenie światła oskrzeli, co może imitować świst. Określane jest to często przez pacjentów jako świszczący kaszel. Tak naprawdę kaszel dzieli się po prostu na mokry bądź suchy. Świszczący natomiast może być oddech. Przyczyn kaszlu i świszczącego oddechu jest wiele. Ważna jest odpowiednia diagnostyka, ponieważ świszczący oddech i kaszel zawsze świadczą o patologii. Zobacz film: Budowa i funkcje układu oddechowego. Źródło: 36,6. Jak rozpoznać świszczący oddech i kaszel? Świst oddechowy to dźwięk, który powstaje w wyniku przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe. Może być słyszalny zarówno podczas wdechu (świst wdechowy), jak i podczas wydechu. Może występować w obu tych fazach. W zależności od stopnia nasilenia może być słyszalny jedynie przez stetoskop w badaniu lekarskim, jak również bez użycia dodatkowych sprzętów. Świst wdechowy pojawia się przy zwężeniu górnych dróg oddechowych, czyli od gardła do górnej części tchawicy. Świst wydechowy natomiast wynika ze zwężenia dolnych dróg oddechowych – od poziomu tchawicy, przez oskrzela i oskrzeliki. U dzieci częściej występuje świszczący oddech niż u dorosłych. Właściwie im młodsze dziecko, tym łatwiej – ze względu na budowę anatomiczną – o zwężenie oskrzeli. U dzieci drogi oddechowe są krótkie, wąskie, a szkielet krtani i tchawicy jest dość cienki i wiotki, z dużą tendencją do zapadania się. U małych dzieci również jest mniejsza możliwość wygenerowania efektywnego kaszlu niż u dorosłych. Innym czynnikiem predysponującym do zwężenia dróg oddechowych jest niedojrzałość układu odpornościowego. Kaszel to zjawisko polegające na tym, że po głębokim wdechu i zamknięciu krtani następuje szybki wydech. Kiedy krtań, a właściwie nagłośnia, się otwiera, wysokie ciśnienie w klatce piersiowej powoduje wyrzut powietrza z płuc. Jeśli drogi oddechowe są zwężone, może się wydawać, że chory ma świszczący kaszel, ponieważ powietrze przechodzące przez drogi oddechowe daje świst. Kaszel jest mimowolny, choć oczywiście można go wygenerować świadomie. Powstaje na skutek podrażnienia receptorów kaszlowych w oskrzelach, co powoduje, że impulsy nerwowe docierają do ośrodka kaszlu w rdzeniu przedłużonym, dzięki któremu następuje koordynacja mięśni klatki piersiowej, przepony i praca nagłośni. Zobacz film: Zapalenie płuc - leczenie. Źródło: 36,6. Przyczyny powstawania świszczącego oddechu i kaszlu Świszczący oddech i kaszel to objawy charakterystyczne nie tylko dla jednej jednostki chorobowej. Niektóre przyczyny kaszlu są częstsze i bardziej prawdopodobne u dzieci, inne u dorosłych. Najczęstszą przyczyną świszczącego oddechu i kaszlu jest infekcja. Głównie wywołują ją wirusy. Świszczący oddech i kaszel to bardzo częste objawy towarzyszące zapaleniu krtani, oskrzeli i oskrzelików. Rzadziej są to objawy infekcji bakteryjnych. Inne przyczyny świszczącego oddechu i kaszlu to: astma, aspiracja ciała obcego do dróg oddechowych, wady rozwojowe układu oddechowego, alergie, nowotwory w świetle dróg oddechowych, mukowiscydoza, rozstrzenie oskrzeli, refluks żołądkowo-przełykowy, śródmiąższowe choroby płuc, choroby strun głosowych. Leczenie świszczącego oddechu i kaszlu W zależności od przyczyny, świstom może towarzyszyć np. duszność. Wymaga to wtedy pilnej konsultacji lekarskiej. Istnieją teorie, że w nagłych sytuacjach można wystawić odpowiednio ubrane dziecko na dwór, na zimne, suche powietrze bądź „zaparować” łazienkę przez odkręcenie gorącej wody i umożliwić dziecku oddychanie gorącym, wilgotnym powietrzem. Jest to oczywiście pomoc doraźna. Leczenie jest uzależnione od przyczyny podstawowej, dlatego leki czy metody terapeutyczne muszą być dostosowane do pierwotnej przyczyny wywołującej świszczący oddech i kaszel. W każdym przypadku jednak doskonale sprawdzają się inhalacje czy nebulizacje. Zobacz film: Astma, czyli co? Źródło: 36,6. Czy artykuł okazał się pomocny? Każda mama, zwłaszcza bardzo młoda, obawia się o swoje dziecko, dlatego często wyolbrzymia niektóre objawy. Ze względu na brak doświadczenia nie jest w stanie rozpoznać, czy dane zachowanie mieści się w normie, czy jest symptomem poważnej choroby. Najczęstszym problemem do prawidłowego zdiagnozowania staje się dla młodych mam oddech niemowlaka. Często jest on nieregularny i urywany, całkiem różni się od oddechu dorosłego człowieka – większość przypadków nie powinna niepokoić, jednak na wszelki wypadek zawsze należy zasięgnąć opinii lekarza, by wykluczyć niebezpieczeństwo. Zobacz film: "Biały szum trzykrotnie skraca czas potrzebny niemowlęciu do zaśnięcia" spis treści 1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy? 2. Jak kontrolować oddech dziecka? 3. Monitor oddechu dziecka 4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza? rozwiń 1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy? Dziecko oddycha dużo szybciej niż dorosły człowiek – to normalne, jeśli maluch oddycha 60 razy na minutę. Okazjonalne pochrząkiwanie lub nawet charczenie u niemowląt nie musi być powodem do niepokoju. Dźwięki wydawane przez niemowlaka są naprawdę różnorodne, a bierze się to z faktu, że maluchy oddychają tylko noskiem. A więc kiedy nosek jest lekko przytkany, pojawiają się świsty i pochrząkiwania. W przypadku kataru u dziecka (lub zatrzymania się w nosku resztek pokarmu z ulewania) można ułatwić dziecku oddychanie, oczyszczając mu dokładnie nos chusteczką. Należy uważać z nadmiernym używaniem gruszki do nosa, gdyż w czasie zabiegu odciągania kataru łatwo o podrażnienie delikatnego nosa dziecka. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Zaburzenia oddychania u 7-miesięcznego niemowlaka - odpowiada lek. Piotr Pilarski Czym może być spowodowane zaburzenie oddychania u niemowlaka? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Jak leczyć niemowlaka, który kaszle i ciężko oddycha? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy Krótkotrwały bezdech, trwający do kilku sekund zdarza się jeszcze maluchom ze względu na to, że dopiero uczą się oddychać poza łonem matki. Bezdech trwający dłużej niż 10 sekund nie powinien się jednak zdarzać i należy w takim przypadku wziąć dziecko do lekarza. Powyższe, choć niepokojące dla wielu rodziców objawy są jak najbardziej normalne, ale tylko pod warunkiem, że pojawiają się od czasu do czasu i że dziecko nie ma symptomów sugerujących problemy z oddychaniem, zapalenie płuc, a nawet niedotlenienie. Takie objawy, oznaczające, że dziecko trzeba jak najszybciej wziąć do lekarza, to: rozdrażnienie i płaczliwość, osłabienie i brak aktywności, brak apetytu, widoczny wysiłek w czasie oddychania, unoszenie się płatków nosa w czasie oddychania, wciąganie skóry pod żebra w czasie oddychania, sinienie ust i twarzy, gorączka, kaszel u niemowlaka. Podejrzewa się, że długotrwały bezdech u dziecka może doprowadzić nawet do zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej. Takie nie do końca wyjaśnione zgony zdarzają się u jednego dziecka na tysiąc, najczęściej kiedy dziecko ma około 2-3 miesiące. Uznaje się, że do śmierci dochodzi właśnie w wyniku zatrzymania oddechu, którego ryzyko zwiększa się, jeśli: dziecko ma zasłonięty nos (na przykład kołderką), dziecko wdycha wydychane przez siebie powietrze (na przykład z powodu spania na brzuchu lub zbyt miękkiego materaca), dziecko jest narażone na dym papierosowy lub inne substancje drażniące układ oddechowy, dziecko jest wcześniakiem. 2. Jak kontrolować oddech dziecka? Na potrzeby kontrolowania oddechu dziecka w domu stworzono różne urządzenia, które pozwalają mamie cały czas słyszeć swoje maleństwo, nawet gdy nie ma jej fizycznie w pobliżu. Przede wszystkim, najbardziej popularnym urządzeniem jest elektroniczna niania. Część z nich korzysta z fal radiowych, część natomiast z technologii DECT. Podstawową różnicą jest sposób nadawania i stabilność sygnału. Te działające na fale radiowe mogą nie odnaleźć wolnej częstotliwości i w związku z tym, zerwać połączenie. Jakość dźwięku także pozostawia często wiele do życzenia – pojawiają się szumy, trzaski i inne zakłócenia. Nie należy jednak rezygnować z nich ze względu na obawy związane z rzekomą szkodliwością pola elektromagnetycznego, jakie wytwarzają. Dla tych osób, które potrzebują mieć jak największy zasięg niani, najlepsze będą te z technologią DECT – producenci zapewniają, że działają nawet do 300 metrów, ale w terenie niezabudowanym. W przypadku budynków zasięg ograniczony jest maksymalnie do dwóch domów dalej. 3. Monitor oddechu dziecka Monitor oddechu dziecka to urządzenie przydatne jest szczególnie w okresie życia dziecka, gdy narażone jest ono na wystąpienie zespołu śmierci łóżeczkowej. Dotyka on dzieci między 2 a 12 miesiącem życia - w tym czasie najbardziej przyda się monitor oddechu. Monitor kontroluje oddech niemowlaka. Jeśli przerwa między jednym a drugim oddechem wynosi 20 sekund, monitor wszczyna głośny alarm, dzięki któremu życie dziecka może zostać uratowane. Część monitorów oddechu wmontowana jest w elektroniczne nianie. Natomiast niektóre stanowią odrębne urządzenie, które – w zależności od potrzeb i rodzaju monitora – można przypiąć do pieluszki malucha, powiesić nad łóżeczkiem lub zainstalować na półce przy łóżeczku. Niektóre monitory wyposażone są w czujnik ruchu niemowlaka, jednak często zdarza się, że nie spełniają one swojej funkcji – są bardzo czułe na ruchy dziecka, dlatego niekiedy wszczynają alarm bez przyczyny. Przed zakupem monitora warto dokładnie zapoznać się z ofertą sprzętową i wybrać najbardziej praktyczne dla siebie rozwiązanie. Monitory oddechu dziecka i elektroniczne nianie pozwalają na stałą kontrolę oddechu niemowlęcia. Zaburzenia oddychania u niemowlaka związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu dziecka lub fizycznymi utrudnieniami oddychania mogą doprowadzić nawet do jego śmierci, a więc bardzo ważne jest, aby do takich zaburzeń nie dopuścić. 4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza? Żadnej troskliwej mamie raczej nie trzeba przypominać, że dziecko musi być pod stałą opieką lekarską, nie tylko w momencie, gdy coś nas niepokoi. Niezbędne jednak jest udanie się do lekarza, gdy obserwujemy u swojego malucha sporadycznie bądź często pojawiający się bezdech u dziecka trwający dłużej niż 10 sekund, ewidentne problemy z oddychaniem, oddechy częstsze niż 60 na minutę, sinienie niezwiązane z płaczem, niepokojąco brzmiący oddech, charczenie pod koniec każdego oddechu, unoszenie się płatków nosa i widoczne wciąganie powietrza pod żebra przy oddychaniu. Jeśli rodzic czuje, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego, lepiej od razu iść do lekarza, który zbada dokładnie dziecko i rozwieje obawy lub zaleci odpowiednie postępowanie. polecamy Każdy rodzic doskonale zna uczucie niepokoju, które towarzyszy chorobie lub wypadkowi dziecka. Nie zawsze wiemy, jak w danej sytuacji się zachować, czy np. poczekać i obserwować czy od razu udać się z dzieckiem do lekarza po fachową pomoc. Kiedy jechać do szpitala? Oto jak zachowując zimną krew i zdrowy rozsądek, postępować w najczęściej budzących niepokój rodziców sytuacjach. Najważniejsze w poniższym artykule: Decyzja o udaniu się do szpitala w przypadku dzieci nie jest łatwa, a zachowanie zimnej krwi i trzeźwa ocena sytuacji są niezwykle ważne. Najczęściej interwencji lekarskiej wymagają uderzenia w głowę, wysoka gorączka i trudności z oddychaniem. Wysoka temperatura, przekraczająca 39 stopni i trwająca kilka dni, której towarzyszą objawy dodatkowe takie jak drgawki czy zimne poty powinna być skonsultowana z lekarzem. Jeżeli chodzi o uderzenia w głowę, z decyzją o udaniu się do szpitala warto poczekać i uważnie obserwować, czy u dziecka nie pojawią się objawy świadczące o wstrząśnieniu mózgu (nierówne źrenice, wymioty, ospałość, ból głowy). Hospitalizacji wymaga silne odwodnienie u niemowląt i starszych dzieci, objawiające się skąpomoczem, apatią, zapadniętymi oczami i innymi objawami neurologicznymi. Jak rozpoznać, kiedy do szpitala? Zarówno w przypadku niemowląt jak i starszych dzieci niejednokrotnie pojawia się pytanie, kiedy jechać do szpitala. Najwięcej wątpliwości budzą takie objawy jak przyspieszony oddech (tzw. hiperwentylacja), gorączka czy upadek i związane z nim uderzenie w głowę. Często wzbraniamy się przed tym krokiem, obawiając się że po kilku godzinach spędzonych na czekaniu usłyszymy, że dziecko nie wymaga hospitalizacji i niepotrzebnie popadamy w paranoję. Niekiedy zdarza się nawet, że dziecko po przybyciu do szpitala nagle ożywa i wygląda na zupełnie zdrowe. Jak rozpoznać moment, kiedy należy udać się do szpitala? Oto kilka cennych porad. Uderzenia i potłuczenia – kiedy do lekarza Upadki i potłuczenia zdarzają się każdemu dziecku, bez względu na wiek i troskliwość rodziców. Niektóre z nich wyglądają przerażająco, inne z kolei kończą się jedynie niewielkim siniakiem. Jak reagować, gdy dziecko uderzy się w głowę? Przede wszystkim należy zachować spokój. Uderzenie w głowę jest z reguły dość bolesne i maluch z pewnością już i tak jest zestresowany całą sytuacją. Nie ma sensu więc okazywać dodatkowo swojego zdenerwowania. Nawet jeżeli uderzenie w głowę było silne, nie należy od razu podejrzewać wstrząśnienia mózgu i jechać do szpitala. Trzeba uważnie obserwować dziecko. Jakie objawy powinny nas zaniepokoić? W przypadku niemowląt i małych dzieci może pojawić się rozdrażnienie i trudna do ukojenia płaczliwość. Częstym objawem jest również ospałość, dlatego bezpośrednio po upadku nie powinno się kłaść dziecka na drzemkę. Warto również obserwować źrenice dziecka – w przypadku wstrząśnienia mózgu staną się one nierówne. Starsze dzieci, zwłaszcza jeżeli nastąpiło uderzenie w potylicę, mogą zgłaszać silny ból głowy, któremu towarzyszyć będą nudności i wymioty. Bezwzględnej wizyty w szpitalu wymaga sytuacja, kiedy u dziecka pojawiają się napady drgawek. W większości przypadków objawy wstrząśnienia mózgu pojawiają się maksymalnie do 12 godzin po upadku, jeżeli więc po tym czasie nie zauważymy nic niepokojącego, jedyną pamiątką po tym zdarzeniu będzie zapewne porządny guz. Wyjątek stanowią niemowlęta poniżej 6 miesięcy, zwłaszcza te u których nastąpił upadek dziecka na plecy lub uderzenie w ciemiączko. W ich przypadku nie należy czekać lecz natychmiast po zdarzeniu skonsultować się z pediatrą lub lekarzem dyżurnym. Innym dość niepokojącym i groźnie wyglądającym skutkiem upadku jest rozcięta warga lub język u dziecka. Zazwyczaj tego typu urazom towarzyszy duża ilość krwi i spora opuchlizna. Zdarzają się one głównie u dzieci, u których równowaga jeszcze nie jest w pełni wykształcona. Choć sam widok lejącej się z buzi malucha krwi może być dość przerażający, w tym wypadku również należy zachować spokój. W większości przypadków rozcięta warga nie wymaga interwencji lekarskiej. Wystarczy przyłożyć do niej zimny kompres (np. kostki lodu) i odczekać parę minut. Chłód nie tylko zatamuje krwawienie, ale również zmniejszy opuchliznę. Z kolei jeżeli chodzi o rozcięty lub przegryziony język, jeżeli rana jest duża i przez dłuższy czas nie przestaje krwawić, warto skonsultować to z lekarzem, który zadecyduje czy wymaga ona założenia szwów. Gorączka u dziecka – kiedy do szpitala? Choć gorączka u niemowląt i małych dzieci nie jest niczym niezwykłym (towarzyszy nie tylko chorobom, ale również np. ząbkowaniu czy szczepieniom), długo utrzymująca się wysoka temperatura niejednokrotnie skłania rodziców do udania się z dzieckiem do szpitala. Warto pamiętać, że dziecko ma naturalnie nieco wyższą temperaturę ciała, dlatego o gorączce mówimy dopiero, kiedy wartości przekraczają 38,5 stopnia Celsjusza. Ze względu na fakt, iż gorączka ma także pozytywny wpływ na nasz organizm i ułatwia zwalczenie drobnoustrojów uznaje się, że dopiero od tego momentu, jeżeli dziecko wyraźnie źle się czuje należy stosować leki przeciwgorączkowe. Konsultacji lekarskiej bezwzględnie wymagają sytuacje, kiedy gorączka pojawia się u noworodków lub niemowląt poniżej 3 miesiąca życia. Jeżeli natomiast pojawiła się nawet wysoka gorączka u dziecka bez innych objawów, należy poczekać z wizytą u lekarza minimum 12 godzin i zobaczyć czy wystąpią kolejne symptomy choroby. Jest to ważne, ponieważ gorączka bez innych objawów jest bardzo niespecyficzna i lekarz może mieć duże trudności z trafnym postawieniem diagnozy. Często też u dzieci mają miejsce infekcje wirusowe, jak np. popularna trzydniówka, w przypadku której jedynym objawem jest właśnie wysoka gorączka. Co ważne, w przypadku tego typu infekcji dość trudno jest zbić temperaturę lekami przeciwgorączkowymi i dość szybko obserwuje się powrotne skoki temperatury u dziecka. Jeżeli natomiast pojawiają się takie objawy jak drgawki i zimne poty u dziecka lub też inne niepokojące symptomy infekcji (kaszel, katar, ból gardła, płaczliwość i rozdrażnienie), należy udać się z dzieckiem do szpitala. W przypadku długo utrzymującej się wysokiej temperatury u dziecka istnieje dodatkowo również duże ryzyko odwodnienia. Zobacz też: Po jakim czasie spada gorączka po podaniu leków przeciwgorączkowych? Odwodnienie u dziecka – kiedy do szpitala? Odwodnienie to stan, w którym poziom wody w organizmie jest zbyt niski by umożliwiać jego prawidłowe funkcjonowanie. U dzieci i niemowląt taki stan jest bardzo niebezpieczny i często stanowi bezpośrednie zagrożenie życia. Najczęściej pojawia się przy infekcjach wirusowych (np. spowodowanych rotawirusami), którym towarzyszą intensywne wymioty i biegunki. W ich przypadku zazwyczaj leczenie ma jedynie charakter objawowy i do pewnego stopnia może być przeprowadzane w domu. Rzadziej pojawiające się przyczyny odwodnienia u dzieci to te, związane chociażby z wysoką temperaturą otoczenia, oparzeniami czy też nadmiernym wydalaniem moczu (np. w przypadku niezdiagnozowanej cukrzycy). O taki stan nietrudno zwłaszcza u małych dzieci, których masa ciała jest jeszcze niewielka. Ze względu na poważne skutki odwodnienia, zwłaszcza w przypadku biegunek i wymiotów u dzieci należy pamiętać o stałym uzupełnianiu płynów, wzbogaconych o elektrolity. Jeżeli dziecko szybko zwraca spożyte napoje, obserwujemy zapadnięte i sine oczy u dziecka, a dodatkowo objawy neurologiczne (senność u niemowlaka, apatyczne dziecko) należy udać się do szpitala, gdzie zostaną przede wszystkim podane wlewy dożylne, a dziecko będzie pod stałą opieką lekarza. Zwłaszcza odwodnione niemowlę powinno jak najszybciej mieć udzieloną fachową pomoc medyczną. Przyspieszony oddech u dziecka – kiedy do lekarza? Przede wszystkim warto pamiętać, że niemowlęta i małe dzieci oddychają zdecydowanie częściej niż osoby dorosłe. U niemowląt prawidłowa ilość oddechów to około 30-40 na minutę, z kolei u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym około 20-30 na minutę. W warunkach prawidłowych są one jednak spokojne i miarowe. Przyspieszony oddech u dziecka zawsze powinien budzić niepokój rodziców, ponieważ jest on naturalnym sposobem organizmu na walkę z niedotlenieniem czyli hipoksją. Często szybki oddech u dziecka jest płytki i towarzyszą mu świszczenie i charczenie. Wtedy zazwyczaj spowodowany jest on chorobami układu oddechowego, takimi jak zapalenie oskrzeli czy płuc. Przyspieszony oddech u niemowlaka może także pojawić się w przebiegu niezdiagnozowanych wad serca oraz zaburzeń metabolicznych. Z bardziej prozaicznych powodów przyspieszonego oddechu u dziecka należy pamiętać o zwykłej histerii. Choć potrafi jej towarzyszyć nawet silne zaczerwienienie twarzy, zazwyczaj wystarczy uspokojenie dziecka by wszystko wróciło do normy. Jeżeli trudności z oddychaniem związane są z infekcją i pomimo usilnych starań (klepanie, kładzenie z głową w dół) nie udaje się przywrócić dziecku prawidłowego oddechu, a dodatkowo pojawia się zasinienie ust, należy natychmiast udać się do szpitala. Inną sytuacją, w której może pojawić się przyspieszony oddech jest reakcja alergiczna np. na spożyty pokarm lub ukąszenie owada. Najczęściej obserwuje się ją w przypadku użądlenia osy lub pszczoły. Przyspieszony, świszczący oddech, któremu towarzyszy kaszel i rosnąca opuchlizna wokół ust stanowią sygnał, że konieczne jest podanie leków przeciwhistaminowych. W tym wypadku istotna jest każda minuta. Wciąż zastanawiasz się, czy to już jest ten moment, kiedy trzeba jechać do szpitala? W razie wątpliwości możesz skontaktować się z pogotowiem, którego dyspozytor udzieli Ci fachowej pomocy i podpowie, czy w przypadku Twojego dziecka konieczna jest fachowa pomoc w szpitalu. Źródła: Rosie Hague, Managing the child with a fever, The Practitioner, 2015; 259 (1784): 17–21 Grażyna Skotnicka-Klonowicz, Jan Godziński, Adam Hermanowicz, Jan Wendland, Erwin Strzesak, Krzysztof Strzyżewski, Piotr Czauderna, Postępowanie w lekkich i średniociężkich urazach głowy u dzieci - wytyczne Polskiego, Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych, Standardy Medyczne/Problemy Chirurgii Dziecięcej, 2014, T. 4, 42-50 Piotr Buda, Janusz Książyk, Ostra biegunka u dzieci, Pediatr Med Rodz 2010, 6 (4), p. 275-282 Strobel Stephan, Marks Stephen D., Smith Peter K., El Habbal Magdi H., Spitz Lewis, Choroby wieku dziecięcego, PZWL, 2010

świszczący oddech u dziecka forum